Το γράμμα ενός μεγάλου παιδιού.

Άγιε μου Βασίλη. Αντίθετα με τους άλλους δεν θα σου ζητήσω κάτι να μου φέρεις, αλλά κάτι να μου πάρεις. Για αυτό λοιπόν σου ζητώ να μου πάρεις μια συγκεκριμένη ρυτίδα από το μέτωπο. Την ρυτίδα που βρίσκεται εκεί ανάμεσα στα φρύδια. Αυτή την άσχημη, βαθιά θεόστραβη ρυτίδα. Άσχημη όσο οι καταστάσεις που την δημιούργησαν. Βαθιά όπως κα τα σημάδια που άφησε πίσω της. Στραβή όπως η μοίρα μερικών στην ζωή. Ένα πρωινό θέλω να σηκωθώ και να κοιταχτώ στον καθρέφτη και να μην υπάρχει, έτσι απλά και εύκολα, τόσο γρήγορα και εύκολα όσο δημιουργήθηκε. Θα περιμένω…

Beauty and the Βeast

«Είσαι όμορφη»

Όταν σε βλέπω παθαίνω. Η καρδιά μου αρχίζει να χτυπά δυνατά. Το βλέμμα μου δεν μπορεί να ξεκολλήσει από πάνω σου. Τα μαλλιά σου ανεμίζουν καθώς γυρίζεις να με κοιτάξεις. Το βλέμμα σου είναι το μόνο που ζητάω να βλέπω. Όταν γελάς γελάει μαζί σου η καρδιά μου. Το χαμόγελο σου είναι το βάλσαμο σε όλους τους πόνους μου. Θα ήθελα να σε ακούσω , να σε μυρίσω, να σε αγγίξω. Είσαι ότι ωραιότερο υπάρχει στην ζωή μου. Δεν θέλω τίποτα από σένα. Αγάπη χωρίς όρια αλλά και χωρίς ανταλλαγές. Θα ήθελα να είμαι μαζί σου συνέχεια. Θα ήθελα να κρατήσω για πάντα το συναίσθημα που έχω όταν είμαι μαζί σου, έστω και για λίγο. Είσαι η τελευταία σκέψη πριν κοιμηθώ και η πρώτη σκέψη όταν ξυπνήσω. Νοιώθω αδύναμος μπροστά στην ομορφιά σου. Νιώθω ανυπεράσπιστος όταν είμαι δίπλα σου. Σε έχω ερωτευτεί, μα δεν το ξέρεις. «Είσαι όμορφη» και δεν θέλω να ξέρω όλα τα άλλα…

«Είμαι άσχημος»

Καλύτερα έτσι. Καλύτερα που δεν ξέρεις ότι σε έχω ερωτευτεί. Αν το μάθεις θα με εκμεταλλευτείς και εσύ όπως και τόσες άλλες ... Θα θέλεις να είμαι δυνατός και ταυτόχρονα να σε αγαπώ. Δεν ξέρεις ότι αυτός που αγαπά είναι ευάλωτος, τρωτός. Θα ψάξεις σε μένα να βρεις τον Κούρκουλο ενώ εσύ δεν είσαι πια η Ζωή Λάσκαρη και πολύ περισσότερο δεν μπορείς να παίξεις στον «κατήφορο». Θα είσαι μαζί μου για να σου προσφέρω, να σε εξυπηρετώ. Θα θέλεις να ενασχολείσαι με εμένα από το πρωί μέχρι το βράδυ, πιστεύοντας ότι έτσι θα γεμίσει η κενή μίζερη ζωή σου. Όταν καταλάβεις ότι δεν παίζω πρωταγωνιστικό ρόλο στο σενάριο που έχεις πλάσει στο μυαλό σου, θα με πετάξεις στον κάλαθο των αχρήστων, νομίζοντας ότι εγώ φταίω για όλα. Και μετά θα είσαι περισσότερο κενή και μίζερη, μα δεν θα το παραδεχτείς ποτέ. Θα λες ότι περνάς καλά και ας κλαις από το πρωί μέχρι το βράδυ. Θα πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν άξιζα για να μην τρελαθείς. Και μετά θα ψάξεις για άλλον και άλλον γιατί θα θες κάποιον που τα έχει όλα, ή τουλάχιστον στην αρχή έτσι θα νομίζεις. Κάποιον που να σε κάνει να αισθάνεσαι, γιατί αυτό είναι πιο δυνατό από όλα. «Είμαι άσχημος» και θα θέλεις να ξέρεις τα πάντα…

Η επιλογή

Το «βασιλόπουλο» καθότανε στο «κάστρο του» και σκεφτόταν για την άγνωστη αγαπημένη του. Τότε ακούστηκε ένας περίεργος θόρυβος, αισθάνθηκε ένα αεράκι στο πρόσωπό του και εμφανίστηκαν από το πουθενά, μαγικά πάνω στο κρεβάτι του δύο γράμματα : «Είσαι όμορφη», «Είμαι άσχημος». Τα άνοιξε. Τα διάβασε. Σκέφτηκε πολύ. Θα έστελνε ένα από τα δύο. Άραγε ποιο να ήταν;

Το δάσος

Ήταν μια φορά και έναν καιρό ένας άνθρωπος που περπάταγε στο δάσος. Στην διαδρομή αυτή του έμαθαν να έχει αξίες και ιδανικά. Νόμιζε ότι με αυτά θα μπορούσε να συνεχίσει χωρίς προβλήματα την πορεία του στο δάσος. Πίστευε ότι και οι υπόλοιποι γύρω του έχουν το ίδιο σύστημα αξιών και δεν ήταν λίγοι αυτοί που βρήκε στην διαδρομή και γίνανε ομάδα μαζί του. Μα στην πορεία του παρουσιάστηκε μπροστά του ένα θηρίο άγριο, μανιασμένο. Προσπάθησε να το αντιμετωπίσει με τις αξίες του. Μάταια. Προσπάθησε να το αντιμετωπίσει με τα ιδανικά του. Μάταια. Το θηρίο τον πλήγωσε, τον γέμισε δαγκωνιές, παραλίγο να τον σκοτώσει. Μα κάπως του ξέφυγε. Κρύφτηκε ,αποτραβήχτηκε σε μια σπηλιά, για να επουλώσει τις πληγές του. Εκεί είδε χαραγμένο πάνω σε ένα βράχο «επιβίωση σημαίνει διατήρηση στη ζωή ύστερα από την αντιμετώπιση αντίξοων συνθηκών» Τώρα περιμένει να γίνει καλά. Το βλέμμα του είναι κολλημένο στο βράχο…